May araw na ba na dumating sa buhay mo na nakasakay ka sa jeep tapos, tapos nakatitig ka sa babaan ng jeep, na di mo alam, di mo mapigilan yung luha pero di mo alam kung bakit ka iiyak. Mabigat lang yung pakiramdam mo tapos hindi mo talaga mapigilan, kaya sa pilit mo sa sarili mo na hindi umiyak, sumisikip yung dibdib mo kaya di mo mabilang ang buntong hininga mo. At swerte, may dala kang eye glasses na walang grado, pang porma. Pero nang mga sandaling iyon nagamit mo sya para takpan kahit papano ang mga nangingilid mong luha. At bumaba ka ng jeep, umuulan. Nabasa ng putik ang paa mo, at muntik ka ng madulas. Mas lalong gustong pumatak ng luha.
Parang sa pelikula talaga yung eksena ko kanina. Tapos, di ko alam kung saan ako pupunta. Pagkababa ko sa jeep na yun, hindi ko na alam. Sumakay ako ng jeep papuntang SM. Pagdating ko doon. Anu na? Anung ginagawa ko dito?
Konting lakad para makihalo sa mga taong alam ang dahilan ng kanilang pagpunta doon. Pumila sa Scratch It. Humahanap ng dahilan upang kahit papano magkaroon ng saysay ang pagpunta sa mall. Wala din, hindi swerte.
Lakad ulit. Naghahanap ako ng makakainan ng cake. Pero madaming tao kaya wala din akong mauupuan. Pumunta na lang ako sa DQ at nag-order ng Blizzard. Pauwi na sana ako, ng nakita ko ang mga hayskul friends ko, konting chika. Yung pinaka close ko sa kanila hinatid pa ko sa sakayan ng jeep. Medyo, may magandang bagay na din na nangyari sa akin. Dahil sa kanya naramdaman kong importante ako dahil hinatid pa nya ko sa exit.
Puro putik ang paa ko pag uwi ko.
Sana nga lang may sumigaw na ng Cut!
Ayoko ng ganito. Kung ganito din lang ayoko ng maging movie star, porn starna lang. Joke. *knock on the wood*
Pinapatawa lang ang sarili.
(Posted on tumblr)
